سلام
وبلاگت را که باز کردم و ديدم متن طولانيه از نت قطع شدم تا کامل بخوانمش...حالام دوباره برگشتم تا بگم دمت گرم! باور کن بغضم گرفته... دلم يهويي براي خدا تنگ شد،براي همه شهدايي که راحت پريدن و نمي دونم موقع جان دادن مي تونم به راحتي شهدا جون بدم يا نه...خيلي اسير شدم...اسير دنيا...
دمت گرم و شهيد بابايي خودش شفاعتت کنه که خوب حال دادي ...دمت گرم عزيز...دمت گرم.